Ik draag een hoofddoek, geen bom

Ziet mijn tas er verdacht uit? Ik kijk nog één keer in de spiegel. Boeken en boterhammen kaas zijn niet de ingrediënten van een bom, toch? Twee lichtbruine ogen kijken me aan, beetje onzeker, maar heel onschuldig. Volgens mij maak ik me te druk. Ik moet wel opletten dat ik niet achteloos ga rondlopen met één handschoen, omdat ik mijn andere hand nodig heb om te swipen op mijn smartphone. Die gasten van Brussel hadden er ook maar één aan.. 

Treinen 

In de trein staar ik naar buiten. Overal waar ik kijk, zie ik krantenkoppen schreeuwen. Aanslagen. Brussel. Moslim terrorist. Doden. Wat een akelige gebeurtenis. Vanuit mijn ooghoek zie ik een oudere vrouw mijn kant op kijken. Is ze toevallig zo lang naar me aan het staren of houdt ze me scherp in de gaten? Ik kijk om me heen. Zijn mensen boos op me of bang van me? Ik stap uit en loop snel het perron af. Dadelijk duwt iemand me nog voor een voorbijrijdende trein. 

Discussie 

Bevrijdingsdag heeft op social media (al)weer voor discussie gezorgd. Het zou hypocriet zijn om dit te vieren terwijl we net nu de poorten dichtgooien voor vluchtelingen. Ik zie de recente beelden van de doodbloedende kinderen in de Syrische stad Aleppo voor me. Ik voel me ongemakkelijk. Zou ik mijn mening uiten en pleiten voor vrijheid, dan kan dit een verkeerd beeld geven. Maar is dit niet gewoon menselijk? 

Geradicaliseerd 

Ik hoorde een tijdje terug in de wandelgangen op school dat er een aantal mensen waren die zich afvroegen of ik geradicaliseerd was. Dit omdat ik nu mijn krullen bedek met een doekje. Ik doe niks anders dan anders. "Je hebt denk ik het verkeerde moment gekozen, Sihem. Waarom doe je het nu?", zegt een docent. Ik knipperde met mijn ogen. De aanslagen waren drie weken geleden. Koortsachtig probeer ik een antwoord te vinden, want ik denk niet dat ze genoegen neemt met het feit dat mijn hoofddoek helemaal geen enkele link heeft met de aanslagen. Sterker nog, ik had niet gedacht dat mensen überhaupt die link durven te maken. Ze kennen me toch? 

Its scary 

Met alle macht probeer ik duidelijk te maken dat ik niet veranderd ben. Ja, met deze nieuwe stap probeer ik ambitieuzer te zijn, geduldiger, vriendelijker, productiever en bewuster van het feit dat ik met veel gezegend ben. Iets wat mijn geloof mij meegeeft. Ik draag geen bom. Het zijn mijn schoolboeken die mijn tas zo zwaar maken. De rampscenario in je hoofd is hetgeen wat in het oosten van de wereld gebeurd. Nu komt de horror gewoon dichterbij. I know, its scary..