Het is nu bijna een half jaar geleden dat ik besloot de hoofddoek op te doen. Omdat ik merk dat over het algemeen mensen niet zomaar naar me toe durven te komen om een gesprek te beginnen, besluit ik mezelf te interviewen in deze blog. Een heuse 'Q&A' waar ik veelgestelde vragen behandel. Gewoon om de angst weg te nemen, want zo eng is het hoofddoekje niet. Ik weet het, ik weet het. Mijn blog zou je juist kippenvel moeten bezorgen. Vandaag niet. Vandaag ga ik oprechte interesse voeden en miscommunicaties uit de wereld helpen. Lets do this!
Q: Hoe was het de eerste keer toen je op school kwam met een hoofddoek?
A: Ik was zó zenuwachtig. Met veel moed maar knikkende knieën loop ik richting het studielandschap van onze opleiding. Docenten herkennen me niet en lopen straal voorbij. Oud-klasgenoten kijken me met grote ogen aan. Sommigen deinzen terug en lopen snel verder, anderen blijven me ongemakkelijk lang aanstaren. Het voelde net alsof ik in de serie 'Awkward' speelde. De mensen die me normaal altijd met een glimlach begroeten, persen nu een verwarde hoi uit hun keel. Dat was nog niet het engste. Het engste was toen ik hoorde dat sommigen twijfelden of ik niet geradicaliseerd was. En dat gewoon vanwege een 'doekje'.
Q: Hoe was het de eerste keer toen je op school kwam met een hoofddoek?
A: Ik was zó zenuwachtig. Met veel moed maar knikkende knieën loop ik richting het studielandschap van onze opleiding. Docenten herkennen me niet en lopen straal voorbij. Oud-klasgenoten kijken me met grote ogen aan. Sommigen deinzen terug en lopen snel verder, anderen blijven me ongemakkelijk lang aanstaren. Het voelde net alsof ik in de serie 'Awkward' speelde. De mensen die me normaal altijd met een glimlach begroeten, persen nu een verwarde hoi uit hun keel. Dat was nog niet het engste. Het engste was toen ik hoorde dat sommigen twijfelden of ik niet geradicaliseerd was. En dat gewoon vanwege een 'doekje'.
Q: Reageren veel mensen negatief dan?
A: Nee, gelukkig niet! Misschien achter mijn rug, maar dat hoor ik niet. Ik voelde na de aanslagen in Brussel op stations en in de stad wel een soort spanning. Soms DENK en VOEL ik dat mensen op basis van de hoofddoek mij benadelen, maar er is gelukkig nog nooit iemand geweest die mij persoonlijk aanviel op hoe ik eruit zag. Op een paar incidenten na dan, maar dat zijn mensen met issues die ik niet serieus kan nemen.
Q: Waarom draag je de hoofddoek?
A: Dit is een vraag waarbij ik een stortvloed van uitleg MOET inslikken. Ik raak veel te enthousiast. Allereerst, voor elke moslima kan de reden van een hoofddoek verschillen. Er is echter één reden die voor ons allen geldt, namelijk dat het bedekken van het haar ons voorgeschreven is door God. De precieze wijsheid hierachter laten we over aan Hem. Daarnaast heb ik ook persoonlijke redenen waarom ik een hoofddoek draag. Kort: het herinnert me dat ik een moslim ben. Dit betekent dat ik moet werken aan mijn eerlijkheid, positiviteit, doorzettingsvermogen, liefdadigheid, bescheidenheid, beleefdheid en noem maar op. Het is een tastbare herinnering die ik bij me draag. Daarnaast laat het zien dat ik een moslim ben. Er wordt me geen alcohol meer aangeboden, de serveerster attendeert me dat er varkensgelatine in het toetje zit en niemand is meer verbaasd dat ik meedoe aan de ramadan! Super handig dus!
Q: Waarom droeg je eerst dan geen hoofddoek?!
A: Simpelweg omdat ik het lef er niet voor had. Twee jaar lang wilde ik graag de hoofddoek dragen maar ik was zó bang dat mensen me anders zouden behandelen. De media zaten me gewoonweg niet mee. Ik had het gevoel dat iedereen een negatieve associatie bij me zouden krijgen. Ik las op Facebook en in kranten vreselijke meningen. Ik wist dat sommige bedrijven me zouden afwijzen. Ik was bang. Trouwens, ik wilde van jongs af aan de hoofddoek dragen, alleen wilde ik 'wachten op het juiste moment'. Later realiseerde ik me dat altijd het juiste moment is. Gewoon doen waar je voor staat. Je kunt nooit door iedereen aardig gevonden worden, met of zonder hoofddoek.
Q: Wat was de aanleiding van het dragen van de hoofddoek?
A: Wanneer sommigen deze vraag stellen, heb ik het gevoel dat ze eigenlijk iets anders willen vragen. Begin december verscheen ik namelijk met de hoofddoek en eind november waren de aanslagen in Parijs. Sommigen maken direct een verband. Om je gerust te stellen, ik heb geen idee wie die enge mannen op het nieuws zijn en waar ze in geloven. De aanleiding van mijn hoofddoek? Besef. Toen ik me ging verdiepen in de Islam – en dat is logisch want ik geloof er in - realiseerde ik dat ik moet focussen op de verbetering van mezelf. Niet op wat anderen denken of welke fouten zij maken. Wat de Islam mij leert is "do good, and good will come to you". Prachtig toch? Just for the record: ik ben geen bijzonder geval van moslim, de meeste moslims denken en leven zo. Laat je angst varen, als je die hebt, en ga in gesprek. Voed je mensenkennis! En misschien ook je maag, want vrijgevigheid is een belangrijke eigenschap voor de moslim. Kan je met het Suikerfeest straks wat koekjes meepikken!
Ik sta open voor nog meer vragen. Sterker nog, ik wil jouw verhaal horen. Durf jij met mij in gesprek te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten