This is what happens if you don’t listen to your mom

Heb je de nieuwste reclamespot van Twix al gezien? Op een regenachtige dag speelt een jong meisje aan de rand van het bos. De wind strijkt langs haar donkere lange haren en neuriënd schopt ze tegen de hoopjes bladeren. Haar nieuwsgierigheid lokt haar en ze verdwijnt steeds dieper het bos in. De omgeving wordt steeds killer en donkerder. Net wanneer het meisje bedenkt dat ze toch echt terug naar huis moet, wordt ze vastgegrepen. Een akelig uitziend wezen pakt haar bij haar keel en breekt haar benen af. Haar gil galmt door het verlaten bos. Het bloed druipt in slow motion op de grond. 

Stay sweet honey

Het meisje schrikt wakker. Een close-up van haar moeders gezicht. Ze was in slaap gesukkeld tijdens het knutselen. "And this is what happens if you don’t listen to your mom", zegt de vrouw poeslief. Met een enge glimlach voegt ze toe: "So stay sweet honey. Here, you deserved this". Ze wikkelt het papiertje van de Twix en breekt deze in twee. Bijna zoals de benen van het meisje braken in haar droom. In de slotscène kijk je vanuit buiten door het raam naar binnen. Het meisje geniet, neuriënd. De regen tikt tegen het raam. Wanneer de camera uitzoomt, zie je het donkere bos.

Het jaar van negatieve emoties
Natuurlijk is dit geen Twix reclame. Dit heb ik zelf verzonnen. Zou het kunnen denk je? Zou Twix (of eigenlijk Mars, het bedrijf dat onder andere Twix verkoopt) de uitdaging aangaan en zich niet laten afschrikken door deze horror? Eén ding is zeker, je zult het spotje niet snel vergeten. Ik las een tijdje terug in de Adformatie dat 2016 misschien wel het jaar van de negatieve emoties in de marketing wordt. Bijzonder, omdat ik me eigenlijk altijd al afvroeg waarom we betalen voor een onethische (horror) film in de bioscoop. Kan het gevoel dat we krijgen bruikbaar zijn voor een reclame-uiting?

Consumptie prikkelen

Ik ben benieuwd naar welk deel van ons aangewakkerd wordt als we naar horror kijken, maar het hoeft ook niet gelijk zo dramatisch. Het kan ook subtieler dan zwaaien met hakbijlen. Grijze emoties kunnen bijvoorbeeld ook leedvermaak, jaloezie, haat, schuld en verdriet zijn. In het stuk van Elsbeth Eilander, eindredacteur van Adformatie, staat een onderzoek naar grijze emoties. Het gebruik van duistere emoties zou in advertising op bepaalde momenten helpen om de consumptie te prikkelen. Well, thats interesting..


Benieuwd hoe merken grijze emoties al gebruiken in hun uitingen? Lees mijn blog hier.