Mijn achternaam een horror

Hoi allemaal. Ik wilde vandaag schrijven over iets heel anders, toen mijn aandacht op een artikel in het Algemeen Dagblad viel. De titel luidt "Makelaar over sollicitant Ouassim: Naam zit niet mee". Vol walging lees ik over de gebeurtenis. Dit is niet de eerste keer dat een werkgever de spot drijft met een niet-Nederlandse achternaam. Dit bedrijf, Lauteslager Makelaars Utrecht, probeert het goed te praten door te zeggen dat dit een 'fout soort humor' is en 'zeker geen racisme'. Terwijl ik dit schrijf, merk ik hoe ik driftig de toetsen van mijn laptop indruk. Ik ben kwaad. Na de zomervakantie moet ik ook afstuderen bij een bedrijf. Is dit ook wat ze denken als ze mijn mailtje binnen zien komen met mijn achternaam?

Het kan toch niet waar zijn dat er nog steeds mensen in het bedrijf rondlopen die hun persoonlijke voorkeur voor een ras gebruiken in het bedrijfsleven? Ik ben zelfs zo coulant door te zeggen: "weet je wat, als je 'buitenlanders' haat, prima! Zolang ik het maar niet merk in je gedrag." Tenslotte heb jij de vrijheid om te denken wat je wilt, zolang je ideologie maar daar in het koppie blijft. Maar dat is vaak niet zo.

Hoe hard moet ik roepen dat ik géén buitenlander ben, maar een Nederlander, Marokkaan en moslim? Hoe groot moet het lettertype in het mailtje zijn om te laten weten dat ik niet gevaarlijk ben, netjes opgevoed, zorg voor een productieve werksfeer, geen crimineel ben en niet alle pennen in het kantoor jat? 

Langzaam voel ik een angst. Wat als ik hierdoor niet op tijd een afstudeeropdracht kan vinden? Hoe erg moet ik mezelf bewijzen als ik straks binnenkom bij een bedrijf? Zullen ze me goed in de gaten houden? Ik weet nog toen ik in het tweede jaar opzoek ging naar een stage. Bij één van de gesprekken zei de communicatieadviseur: "Toen we je naam zagen, wisten niet echt wat we moesten verwachten." Ik lachte geforceerd. Wat een horror is dit, zeg.