Schrijfwedstrijd: Ik wil zijn wie ik ben [PART 2]

Dit is part 2 van mijn winnende essay over de betekenis van vrijheid. Heb je part 1 nog niet gelezen? Doe dat eerst HIER.

Nachtmerrie

Ik kijk schichtig om me heen. Het is mijn moeder die me wekt. Vragend kijkt ze me aan. "Het was een nachtmerrie", fluister ik opgelucht. Tijdens het ontbijt denk ik diep na over wat ik heb gedroomd. Het intense gevoel van eenzaamheid en vreugdeloosheid was nog voelbaar. Wat ik heb gedroomd is echt gebeurd. Allemaal omdat je niet mocht zijn wie jij bent. Geen vrijheid.

Niet lang geleden
De realiteit, gek genoeg in de vorm van een droom, heeft me hard in het gezicht geslagen. Door deze droom besefte ik hoe erg je leefomstandigheden kunnen zijn. Het is allemaal niet eens zo lang geleden gebeurd. Hier, op de grond waar ik nu sta. Hier werd je opgedragen een ster te dragen en gedeporteerd vanwege je religie. Ik kijk uit het raam. Geen vliegtuig die de buurt plat bombardeert. Vaders hoeven niet naar het front om te vechten voor vrijheid. Ik hoef niet te schuilen in de kelder.

Trein des doods

Ik sla de kranten open en scan de koppen. Ook nu zie uitingen gebaseerd op haat, onwetendheid en onbegrip. Ik merk het in de straten. Er wordt onderscheid gemaakt. Alleen rijdt nu gelukkig de trein des doods niet naar de concentratiekampen. Ik zucht. Wat betekent vrijheid voor me? Na even peinzen had ik een antwoord. Dat ik mag zijn wie ik ben. Dat ik mag doen wat ik zelf wil. Niemand heeft het recht voor me te beslissen, zonder mij daarbij te betrekken. Er zijn echter wel grenzen. Mijn vrijheid eindigt waar de vrijheid van de ander begint.

Machteloos geketend

Mijn vrijheid moet anderen niet belemmeren. Je mag er geen misbruik van maken zoals Hitler dat deed. Hij had de vrijheid een partij op te richten en het recht te zeggen wat hij wilde zeggen. Hij beloofde een geweldige wederopbouw van Duitsland. Zo brengt hij veel mensen in een trance. Met de vrijheid die hem is gegeven, pakt hij de vrijheid van velen af. De zes jaar durende nachtmerrie begon. Ik dacht weer terug aan de droom. Ik was machteloos geketend en ik kon niks doen. Is dit wat de buitenstaanders voelden toen ze alles zagen gebeuren? Nu kunnen we de tijd niet meer terug draaien. Wat we wel kunnen doen, is dit nooit meer laten gebeuren.

Stralen liefde

´s Avonds lig ik doodmoe in mijn bed en sluit mijn ogen. Na een aantal uren draaien en woelen val ik weer in slaap. Nee, dit keer geen zwarte leegte. De treurwilg met zijn bloeiende twijgen lacht me toe. De kraai is nergens te bekennen. Wel zie ik hetzelfde jongetje met zijn buurvriendjes, rennend over het frisse groene gras. Een fonkelende gele ster trekt mijn aandacht. Dit keer niet op de borst van het jongetje, maar aan de hemel. De zon mag eindelijk liefde stralen.

PS. Het essay is deels ook geplaatst omdat hier interesse voor was. Super motiverend als iemand je werk graag leest. Dankjewel! Het stuk is acht jaar geleden geschreven, dus heb ik het lichtelijk aangepast vanwege leesbaarheid en langdradigheid. Denk aan onder andere het toevoegen van tussenkopjes en weghalen van dubbele zinnen.