Bloeddorstige beelden nemen wraak

Ik liep er altijd nietsvermoedend langs, totdat ik mijn blik er iets langer op liet rusten. Mijn fantasie begon direct op gang te komen. De beelden kwamen tot leven, woest en uit op wraak. Er gaat bloed vloeien. Zo heeft de binnenstad van ’s-Hertogenbosch een aantal beelden die je beter niet een second look moet geven. Of juist wel, zoals ik vandaag gedaan heb, in een fotoreeks. Heb je niet zoveel fantasie? Laat me je helpen..

Klik op de afbeeldingen om deze te vergroten!

Ik beeld me in hoe het magere wezen, wat veel weg heeft van een giraffe, de kinderen die in paniek rondrennen doorboort met zijn twee hoorns. Wanhopige ouders die hun kinderen meesleuren worden in de nauw gedreven door de stier. Ze lopen een doodlopende steeg in. De stier lijkt toegetakeld, diepe sneden in zijn vlees. Desondanks rent het met volle kracht vooruit, zijn hoorns gericht op de ouders die angstig schreeuwen om hulp. 

Als je ’s nachts plots wakker wordt en je snapt niet waarom, dan zal ik je nu vertellen wat er gaat gebeuren. Het creepy mannetje met de lepel staat ergens in een donkere hoek, klaar om je te wurgen. Of met zijn lepel je oogballen eruit te wrikken. Laat je ook niet misleiden door de sneeuwwitte man die vredig voor zich uit kijkt. Wat hij heeft gedaan is te zien aan wat er aan de muur hangt. Zijn toffees, in pijn vertrokken mensenhoofden en leeuwenkoppen, stelt hij tentoon aan voorbijgangers.

Doet me denken aan het huis, waar twee hoofden van jongetjes in de boog boven het raam hangen. Als je bij de laatste seizoen Game of Thrones bent, dan snap je welke vibe dit geeft. Ik loop verder en kijk naar de Sint-janskathedraal. Duister, immens hoog. Als ik knipper met mijn ogen, verandert alles in een bloedblad. De vreemde duivelse beelden grijpen je vast, slepen je mee en doorboren je aan de scherpe richels van de daken.

Denk je te genieten van het stille water, zie je in je ooghoek hoe ‘iets’ uit het water kruipt. Zijn handen buiten proportie en zijn huid lijkbleek. De draakachtig wezen kijkt toe. Zijn huid ruw van de glinsterende schubben. Zijn staart slaat op de grond van razernij. Mijn zijn bloeddoorlopen ogen volgt hij het wezen dat uit het water kruipt. Ik ben druk bezig met foto’s maken van mijn blog. Nietsvermoedend. Mijn fantasie op volle gang. Tot iets kouds mijn enkel grijpt.